Amunicja .223 Remington to jeden z najbardziej rozpoznawalnych nabojów karabinowych na świecie. Jej historia, konstrukcja i zastosowania czynią ją niezwykle interesującym tematem dla miłośników broni palnej.
Historia
Początki .223 Remington sięgają końca lat 50. XX wieku, kiedy to amerykańska armia poszukiwała lekkiego naboju o wysokiej prędkości wylotowej. W 1957 roku rozpoczęto prace nad nowym karabinem i amunicją, które miały spełniać te wymagania. Eugene Stoner z firmy ArmaLite, wraz z inżynierami z Remington Arms i Fairchild Industries, opracował karabin AR-15 oraz nabój oparty na .222 Remington, nazwany początkowo .222 Special. Aby osiągnąć wymaganą prędkość 3300 stóp na sekundę dla pocisku o masie 55 grainów, zwiększono pojemność łuski, co doprowadziło do powstania naboju .223 Remington. W 1963 roku nabój ten został oficjalnie przyjęty przez armię USA jako „5.56 mm Ball M193” i stał się standardowym nabojem dla karabinu M16.
Budowa
Nabój .223 Remington to nabój centralnego zapłonu z łuską o długości 45 mm i kalibrze 5,56 mm. Standardowy pocisk waży 55 grainów (około 3,56 grama) i osiąga prędkość wylotową około 990 m/s. Łuska jest lekko stożkowa, co ułatwia podawanie naboju w broni samopowtarzalnej. Wysoka prędkość i płaska trajektoria lotu czynią ten nabój idealnym do strzelań na średnie dystanse.
Rozwój
Po przyjęciu przez armię USA, .223 Remington szybko zyskał popularność wśród cywilnych strzelców. W 1964 roku Remington wprowadził na rynek cywilny karabin Model 760 kalibru .223 Remington. Wersja wojskowa naboju została standaryzowana przez NATO jako 5.56×45 mm, co przyczyniło się do jego szerokiego rozpowszechnienia. Obecnie istnieje wiele wariantów tego naboju, dostosowanych do różnych potrzeb, od polowań po strzelectwo sportowe.
Zastosowanie
Dzięki swojej wszechstronności, .223 Remington znalazł zastosowanie w wielu dziedzinach. W strzelectwie sportowym jest ceniony za niską energię odrzutu i wysoką celność, co czyni go idealnym dla początkujących strzelców. W myślistwie jest używany głównie do polowań na drobną zwierzynę.
Różnice między amunicją 9×19 Parabellum
Porównując .223 Remington z 9×19 mm Parabellum, zauważamy kilka kluczowych różnic. .223 Remington to nabój karabinowy, charakteryzujący się wyższą prędkością wylotową i większym zasięgiem skutecznym, co czyni go bardziej odpowiednim do strzelań na większe odległości. Z kolei 9×19 mm Parabellum to nabój pistoletowy, o niższej prędkości i zasięgu, ale mniejszym odrzucie, co ułatwia kontrolę broni w strzelaniu szybkim.
Ciekawostki
- Nabój .223 Remington był pierwotnie rozwijany jako .222 Special, ale zmiana nazwy miała na celu uniknięcie pomyłek z innymi nabojami kalibru .222.
- Pomimo podobieństwa do 5.56×45 mm NATO, nie zaleca się używania amunicji 5.56 mm w broni przeznaczonej wyłącznie dla .223 Remington ze względu na różnice w ciśnieniu i konstrukcji komory.
- W Stanach Zjednoczonych 23 lutego obchodzony jest jako „Dzień .223 Remington”, co jest grą słów nawiązującą do daty 2/23.
Podsumowanie
.223 Remington to nabój, który zrewolucjonizował strzelectwo zarówno wojskowe, jak i cywilne. Jego historia, konstrukcja i wszechstronność sprawiają, że pozostaje on jednym z najpopularniejszych nabojów karabinowych na świecie. Amunicja oferuje kombinację celności, niskiego odrzutu i dostępności, która trudno jest przebić.
Podstawowe dane techniczne
Długość
- Pocisku (mm) – 5,69
- Łuski (mm) – 44,70
- Naboju (mm) – 57,40
Średnica
- Pocisku (mm) – 5,69
Masy
- Naboju (g) – 12 – 14 g
- Pocisku (g) – od 2,6 do 5,8 g (40–90 grainów), najczęściej 3,6 g (55 grainów)
- Materiału miotającego (g) – 1,8–2,3 g (28–36 grainów)
Osiągi
- Prędkość początkowa (m/s) – 910 do 1 140 m/s (w zależności od masy pocisku i długości lufy)
- Energia początkowa (J) – 1 200 do 1 800 J (w zależności od masy pocisku i prędkości)
- Ciśnienie maksymalne (MPa) – SAAMI: 379 MPa (55 000 psi); C.I.P.: 430 MPa (62 366 psi)
