Ford B194, znany również jako Benetton B194 z uwagi na stosowaną jednostkę napędową, to samochód Formuły 1, którym zespół Benetton występował w sezonie 1994. To właśnie za kierownicą tego bolidu Michael Schumacher zdobył swój pierwszy tytuł mistrza świata. Samochód został zaprojektowany przez Rory’ego Byrne’a i Rossa Brawna przy udziale m.in. Pata Symondsa i Willema Toeta. Był to pojazd zaprojektowany pod kątem maksymalnej zwrotności i precyzji prowadzenia – cech, które idealnie odpowiadały stylowi jazdy Schumachera.
B194 był napędzany silnikiem Ford Zetec R – jednostką V8 o pojemności 3,5 litra, rozwijającą moc w granicach 730–740 koni mechanicznych przy 14 500 obrotach na minutę. Silnik był zamontowany w układzie centralnym, a całość konstrukcji ważyła około 515 kilogramów. Zastosowano w nim sześciobiegową skrzynię półautomatyczną montowaną poprzecznie. Zawieszenie oparto na podwójnych wahaczach i drążkach typu pushrod zarówno z przodu, jak i z tyłu. Rozstaw osi wynosił 2880 mm, rozstaw kół przednich wynosił 1690 mm, a tylnych – 1618 mm. Samochód korzystał z opon Goodyear oraz paliwa marki Elf.
Sezon 1994 był pierwszym, w którym FIA zakazała stosowania elektronicznych systemów wspomagających, takich jak kontrola trakcji, ABS czy aktywne zawieszenie. W związku z tym B194 został opracowany jako konstrukcja w pełni mechaniczna, bez wspomagania ze strony elektroniki. Samochód miał stosunkowo mały zbiornik paliwa, co pozwalało ograniczyć masę. Aerodynamika została oparta na wcześniejszych doświadczeniach zespołu z modelami B192 i B193.
Pojazd okazał się wyjątkowo skuteczny w rękach Michaela Schumachera, który zwyciężył w ośmiu wyścigach sezonu, zdobył sześć pole positions oraz osiem najszybszych okrążeń, kończąc aż dwanaście wyścigów na podium. Jego dominacja była wyraźna zwłaszcza na początku sezonu, kiedy wygrał pierwsze cztery Grand Prix z rzędu. Samochód nie był jednak łatwy w prowadzeniu – inni kierowcy zespołu, tacy jak Jos Verstappen, JJ Lehto czy Johnny Herbert, mieli z nim spore problemy. Bolid potrafił być niestabilny, szczególnie w zakrętach, a tył pojazdu miał tendencję do niespodziewanej utraty przyczepności.
Sezon 1994 był również niezwykle kontrowersyjny. Po tragicznym weekendzie na torze Imola, podczas którego zginęli Ayrton Senna i Roland Ratzenberger, Formuła 1 stanęła przed koniecznością poważnych zmian. Schumacher został tymczasowo zdyskwalifikowany za ignorowanie czarnej flagi podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii, a sezon zakończył się dramatycznym i szeroko komentowanym incydentem podczas Grand Prix Australii. W trakcie wyścigu doszło do kolizji między Schumacherem a Damonem Hillem, co przypieczętowało mistrzostwo świata dla niemieckiego kierowcy.
Wokół samochodu narosło również wiele kontrowersji technicznych. Podczas jednego z przeglądów FIA wykryła obecność nieaktywowanego oprogramowania do kontroli startu (tzw. launch control) w komputerze sterującym bolidem. Nie było jednak dowodów, że system ten został użyty w trakcie wyścigów, dlatego sprawa została ostatecznie zamknięta bez sankcji dla zespołu.
Tak więc, Benetton B194 był maszyną, która nie tylko pozwoliła Schumacherowi zdobyć pierwszy tytuł mistrzowski, ale też na stałe zapisała się w historii Formuły 1. Choć technicznie nie była najbardziej zaawansowaną konstrukcją swoich czasów, to dzięki doskonałemu zgraniu zespołu inżynierów i nieprzeciętnym umiejętnościom kierowcy stała się jednym z najskuteczniejszych bolidów sezonu 1994. W kolejnym sezonie została zastąpiona przez model B195, a silniki Forda ustąpiły miejsca jednostkom Renault.
Samochód można było zobaczyć na trzeciej edycji wystawy „Ikony Motoryzacji 2024” w Warszawie, która odbyła się na PGE Stadionie Narodowym pod hasłem „100 POJAZDÓW ZA 100 MILIONÓW”. Były tam prezentowane unikalne, trudno dostępne i bardzo drogie perełki motoryzacji. Wydarzenie przyciągnęło nie tylko pasjonatów samochodów, ale każdego, kto ceni sobie ich piękno i innowacyjność.