Triumph Spitfire – „Nie lubię poniedziałku”

Triumph to brytyjska marka samochodów, która była produkowana przez firmę Triumph Motor Company w Coventry w Wielkiej Brytanii od 1923 do 1984 roku. Firma ta była znana z produkcji samochodów osobowych i motocykli. Najsłynniejszym modelem samochodu produkowanym przez firmę Triumph był model TR, który był popularny w latach 50. i 60. XX wieku. W 1984 roku firma została przejęta przez British Leyland, a produkcja samochodów pod marką Triumph została zakończona. Obecnie marka Triumph jest używana przez firmę Triumph Motorcycles Limited do produkcji motocykli.

Firma Triumph Motor Company produkowała wiele modeli samochodów osobowych, w tym m.in.:

• Model TR: seria samochodów sportowych, która była produkowana od 1953 do 1981 roku i składała się z kilku generacji. Najsłynniejsze modele z tej serii to TR2, TR3, TR4, TR5 i TR6.
• Model Herald: mały samochód osobowy produkowany od 1959 do 1971 roku.
• Model Spitfire: samochód sportowy produkowany od 1962 do 1980 roku.
• Model Stag: samochód sportowy z otwartym dachem produkowany od 1970 do 1977 roku.
• Model 2000: samochód osobowy produkowany od 1963 do 1977 roku.
• Model Dolomite: samochód osobowy produkowany od 1971 do 1980 roku.

Firma Triumph również produkowała motocykle, w tym m.in. modele Bonneville, Tiger i Thunderbird.

Triumph Spitfire to samochód sportowy produkowany przez brytyjską firmę Triumph Motor Company w latach 1962-1980. Jest to dwuosobowy roadster z nadwoziem typu barchetta, który został zaprojektowany jako tańszy i lżejszy odpowiednik modelu TR. Samochód ten miał prostą, ale nowoczesną stylistykę i był wyposażony w silnik o pojemności 1,1 l lub 1,3 l. Spitfire był popularnym modelem samochodu sportowego i był produkowany w kilku generacjach, z których każda charakteryzowała się nieznacznymi zmianami stylistycznymi i technicznymi.

Samochód Triumph Spitfire był produkowany w pięciu generacjach, które charakteryzowały się nieznacznymi zmianami stylistycznymi i technicznymi. Są to:

• Generacja I (1962-1964): pierwsza generacja samochodu Spitfire została zaprezentowana w 1962 roku i była wyposażona w silnik o pojemności 1,1 l. Charakteryzowała się prostą, ale nowoczesną stylistyką.
• Generacja II (1965-1967): druga generacja Spitfire charakteryzowała się nieznacznymi zmianami stylistycznymi, takimi jak np. nowe reflektory czy zmieniony kształt grill. Silnik pozostał taki sam jak w poprzedniej generacji.
• Generacja III (1967-1970): trzecia generacja Spitfire charakteryzowała się nieco bardziej zaokrąglonymi kształtami nadwozia i większymi reflektorami. Silnik o pojemności 1,1 l został zastąpiony przez silnik o pojemności 1,3 l.
• Generacja IV (1970-1974): czwarta generacja Spitfire charakteryzowała się dalszym zaokrągleniem kształtów nadwozia i zmianą kształtu grill. Silnik o pojemności 1,3 l został zastąpiony przez nowy silnik o pojemności 1,5 l.
• Generacja V (1974-1980): piąta i ostatnia generacja Spitfire charakteryzowała się nieznacznymi zmianami stylistycznymi i zastosowaniem nowego silnika o pojemności 1,5 l z wtryskiem paliwa.

Oprócz wymienionych generacji, w 1975 roku została wprowadzona na rynek specjalna wersja samochodu o nazwie Spitfire 1500TC, która była wyposażona w silnik o pojemności 1,5 l z komputerem pokładowym i ulepszonym układem jezdnym.

Osiągi samochodu Triumph Spitfire zależały od wersji silnikowej i wieku samochodu. Oto kilka przykładów:

• Wersja silnika 1,1 l (generacja I i II): samochód rozwijał maksymalną prędkość około 105 km/h i potrzebował około 18 sekund, by osiągnąć prędkość 100 km/h.
• Wersja silnika 1,3 l (generacja III): samochód rozwijał maksymalną prędkość około 108 km/h i potrzebował około 16 sekund, by osiągnąć prędkość 100 km/h.
• Wersja silnika 1,5 l (generacja IV i V): samochód rozwijał maksymalną prędkość około 112 km/h i potrzebował około 14 sekund, by osiągnąć prędkość 100 km/h.

Standardowe wyposażenie samochodu Triumph Spitfire zależało od wersji i rocznika samochodu. Oto przykłady wyposażenia, które mogło być dostępne w różnych wersjach tego samochodu:

• Silnik o pojemności 1,1 l lub 1,3 l lub 1,5 l
• Manualna skrzynia biegów z 4 lub 5 przełożeniami
• Elektrycznie sterowane szyby
• Elektrycznie sterowane lusterka boczne
• Elektrycznie sterowany dach otwierany
• Ogrzewanie i wentylacja
• Schowek na bagaż
• Fotele tapicerowane skórą lub materiałem
• Koła aluminiowe

Wyposażenie dodatkowe, które mogło być dostępne w zależności od wersji i rocznika samochodu, to m.in.:

• Klimatyzacja
• Radio
• Elektrycznie regulowane fotele
• Skórzana tapicerka
• Wspomaganie kierownicy
• Immobilizer
• ABS

Oczywiście, wyposażenie samochodu Triumph Spitfire mogło się różnić w zależności od konkretnego egzemplarza i rynku, na którym był on sprzedawany.

Samochód Triumph Spitfire był wykorzystywany w wielu filmach i serialach telewizyjnych, głównie jako samochód sportowy lub tło akcji. Oto kilka przykładów filmów, w których wystąpił ten samochód:

• „The Italian Job” (1969): film sensacyjny z Michaelem Cainem w roli głównej, w którym samochód Triumph Spitfire występuje jako jeden z pojazdów używanych do kradzieży złota.
• „The Persuaders!” (1971-1972): serial telewizyjny z Rogerem Moore’em i Tony Curtisem w rolach głównych, w którym samochód Triumph Spitfire występuje jako pojazd głównego bohatera.
• „Rik Mayall Presents…” (1998): kompilacja filmów z występami Rik Mayall, w której samochód Triumph Spitfire pojawia się kilkakrotnie jako tło akcji.
• „Fool’s Gold” (2008): film z Matthew McConaughey i Kate Hudson w rolach głównych, w którym samochód Triumph Spitfire pojawia się kilkakrotnie jako pojazd bohaterów.

To tylko kilka przykładów filmów, w których wystąpił samochód Triumph Spitfire. Ten samochód pojawia się też w wielu innych produkcjach filmowych i telewizyjnych, głównie jako tło lub element dekoracyjny.

Samochód Triumph Spitfire pojawił się również w filmie „Nie lubię poniedziałku” w reżyserii Tadeusza Chmielewskiego – przeboju kina polskiego z 1971 roku.

---

Zobacz także

Skoda 1000 MB

Ford Mustang i Dodge Charger – „Bullitt”

Mazda MX-5

Skoda Vision iV Concept Car

Triumph Spitfire – „Nie lubię poniedziałku”

---