Samochód Triumph Spitfire drugiej generacji – Mark II, pojawił się również w filmie „Poszukiwany, poszukiwana” w reżyserii Stanisława Barei. Rok wcześniej ten sam model w wersji Mark III był wykorzystany w innej polskiej komedii „Nie lubię poniedziałku” Tadeusza Chmielewskiego.
Triumph Spitfire to samochód sportowy produkowany przez brytyjską firmę Triumph Motor Company w latach 1962-1980. Jest to dwuosobowy roadster z nadwoziem typu barchetta, który został zaprojektowany jako tańszy i lżejszy odpowiednik modelu TR. Samochód ten miał prostą, ale nowoczesną stylistykę i był wyposażony w silnik o pojemności 1.1l, 1.3l lub 1.5l. Spitfire był popularnym modelem samochodu sportowego i był produkowany w kilku generacjach, z których każda charakteryzowała się nieznacznymi zmianami stylistycznymi i technicznymi.
Druga generacja modelu, która pojawia się w filmie została wprowadzona w 1965 roku i była produkowana do 1967 roku. Nowa generacja Spitfire’a była bardziej zaawansowana niż poprzednia, oferując więcej miejsca i wygody dla kierowcy i pasażera. Auto zostało zmodernizowane zarówno pod względem stylistycznym, jak i mechanicznym. W nowej wersji zastosowano bardziej wydajne silniki, lepsze układy hamulcowe i ulepszone zawieszenie. Zmiany w silniku pozwoliły na zwiększenie jego mocy do 67 KM (50 kW) przy 6000 obr/min. Zmiany dotyczyły również wyglądu zewnętrznego, takie jak nowa osłona chłodnicy i emblematy oraz wyposażenia wewnętrznego, w tym nowych foteli i pokrycia powierzchni gumowym materiałem. Dywanik zastąpił pierwotne gumowe maty.
Cena bazowa modelu wynosiła 550 funtów. Producent zapewniał, że samochód osiągał prędkość maksymalną wynoszącą 154 km/h, co było uważane za bardzo dobry wynik.
Zobacz także
Triumph Spitfire – „Nie lubię poniedziałku”
BMW 507 – „Fantomas”
Alfa Romeo Giulia GTAm
Chrysler Crossfire
Ford Capri – „Hydrozagadka”
Pozostaw komentarz